29 marca 2024

Jak wrocławski dziennikarz, stał się znanym reżyserem filmowym

Related

Bezsenność. Dlaczego nie można jej ignorować. Porady miejscowego lekarza

Problem bezsenności istnieje od dawna. Różne narody świata miały...

Anoreksja Jak nie przekroczyć granicy? Historia wrocławianki

Historia modelki Isabelle Caro, która przy wzroście 165 cm...

Epidemie w historii Wrocławia. Ospa prawdziwa, czyli „czarna dama”

W 1963 roku życie mieszkańców Wrocławia uległo zmianie. Zakazano...

Medycyna ludowa na Dolnym Śląsku. Słynne zielarze. „Maruna”

Dolnośląscy farmaceuci i lekarze domagają się zniesienia zawodu zielarza-fitoterapeuty....

O odporności. Jak wzmocnić odporność jesienią. Porady lekarza

Wzmacnianie odporności to pewien proces, którego środki do realizacji...

Share

Wiesław Saniewski należy do wszechstronnie wykształconych osób. Jest absolwentem matematyki (Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego), studiował historię sztuki i dziennikarstwo. W 1980 roku Saniewski ukończył Wydział Scenariuszowy w PWSFTViT w Łodzi. W tym artykule na iwroclaw.com opowiemy o najlepszych filmach tego wybitnego reżysera i jego dokonaniach twórczych.

Krytyk filmowy, który marzył o byciu reżyserem

Kariera filmowa Saniewskiego rozpoczęła się w dziennikarstwie. W latach 1974-81 pracował w miesięczniku „Opole”, a później w „Odrze”, gdzie był kierownikiem działu filmowego. Czytelnicy pokochali dziennikarza Saniewskiego za lekki, inteligentny styl oraz za ostrą, ale obiektywną krytykę.

W 1978 roku wydał zbiór artykułów o kinie “Wróżenie z kina” oraz zbiór reportaży „Pierwszy stopień do piekła”. W 1981 roku wydał kolejny zbiór swoich esejów o kinie „Niewinność utracona w kinie”.

Sam Saniewski traktował dziennikarstwo jako zajęcie tymczasowe i nie ukrywał, że prędzej czy później sam będzie robił filmy. Później w jednym z wywiadów powiedział, że jeszcze w szkole wiedział, że zostanie reżyserem.

Zresztą Wiesław Saniewski pierwsze kroki w tym kierunku stawiał już w 1971 r. Nakręcił wtedy krótkometrażowy film Wielki świat, który zdobył nagrodę publiczności na katowickim Festiwalu Filmów Studenckich.

W 1977 roku dziennikarz Saniewski napisał scenariusz do filmu fabularnego Poza układem dla reżysera Jana Rutkiewicza. Warto zaznaczyć, że w tym projekcie Saniewski nie ograniczył się do pracy ze scenariuszem, ale spróbował swoich sił także jako aktor.

Oczywiście krytyk filmowy Saniewski krok po kroku, konsekwentnie podążał za swoim marzeniem. I tak w 1979 roku pracował jako asystent Andrzeja Wajdy przy filmie Dyrygent oraz jako drugi reżyser Sylwestra Chęcińskiego przy filmie telewizyjnym Bo oszalałem dla niej. W 1981 roku współpracował także z Wojciechem Marczewskim przy filmie Dreszcze.

Twórczość i cenzura

Życie jest jednak pełne niespodzianek. Niezależna kariera reżyserska Wiesława Saniewskiego rozpoczęła się od telewizyjnego filmu Wolny Strzelec… i na tym mogła się zakończyć. Po premierowym pokazie w kinie studyjnym film został odrzucony przez cenzurę i odłożony na półkę na 6 lat. A widzowie zobaczyli to dzieło Saniewskiego dopiero w 1987 roku.

Przez te wszystkie lata Wiesław starał się o zniesienie zakazu i jednocześnie przygotowywał się do kolejnego filmu. W 1983 roku ukazał się jego drugi film – Nadzór. Film ponownie nie spodobał się urzędnikom filmowym, a reżyser zyskał wizerunek buntownika za zbyt aktualne i ostre tematy.

W szczególności film poruszał temat więzień dla kobiet i niesprawiedliwych wyroków sądowych. Adaptacja otrzymała prawa do ograniczonej ekranizacji i w rzeczywistości powtórzyła los Wolnego strzelca. Film trafił do kin dopiero w 1988 roku.

W kolejnych dziełach Wiesław Saniewski pozostał wierny ostrej tematyce społecznej.

W 1985 roku ukazał się jego trzeci film – Sezon na bażanty, poruszający problem polskiej emigracji, a w 1988 roku – Dotknięci. Tym razem reżyser zgłębił problem samotności człowieka na przykładzie pacjenta szpitala psychiatrycznego.

Warto zauważyć, że we wszystkich wczesnych filmach Saniewskiego w ten czy inny sposób pobrzmiewa krytyka opresji w społeczeństwie totalitarnym.

Kino wolnego świata

Koniec lat ’80 w Polsce to upadek reżimu komunistycznego, a w latach ’90 Wiesław Saniewski realizował swoje filmy już w wolnym kraju. W 1993 roku wypuścił Obcy musi fruwać, komediodramat o życiu aktorów, a w 1996 roku Deszczowego żołnierza, opowieść o czasach stalinizmu w Polsce. W 2006 roku reżyser ponownie podjął temat niewinnie skazanych w filmie Bezmiar sprawiedliwości. W 2011 roku Wiesław Saniewski wydał swój najnowszy film, Wygrany, opowiadający o dwóch „zamkniętych” światach – świecie torów wyścigów konnych i świecie konkursów pianistycznych.

Oprócz filmów fabularnych w filmografii reżysera znajduje się kilka filmów dokumentalnych poświęconych znanym obywatelom. Saniewski jest również reżyserem teatralnym, a jego spektakle od 1984 roku z powodzeniem wystawiane są w teatrach w Łodzi, Wrocławiu i Krakowie.

.,.,.,.,. Copyright © Partial use of materials is allowed in the presence of a hyperlink to us.