Szpital Wojewódzki im. J. Babińskiego we Wrocławiu (do 1945 roku Szpital Wszystkich Świętych) został zamknięty w 2007 roku na stałe. Więcej o historii tej najstarszej placówki medycznej w mieście czytaj w naszym artykule na portalu iwroclaw.com.
Kto założył szpital Wszystkich Świętych?
Kamień węgielny pod budowę pierwszego szpitala miejskiego, a właściwie izolatorium chorób zakaźnych, położono w 1526 roku z inicjatywy starosty księstwa wrocławskiego Hieronimusa Horniga i miejscowego pastora Johanna Hessa.
Placówka medyczna powstała za murami zewnętrznymi, w pobliżu miejskiego Arsenału, który w XVI wieku pełnił funkcję spichlerza. W 1527 roku szpital Wszystkich Świętych przyjął pierwszych pacjentów. Początkowo byli to tylko pacjenci z podejrzeniem dżumy, później lista poszerzyła się o zaburzenia psychiczne.
Stopniowo szpital stawał się coraz bardziej popularny wśród ludności, a teren wokół niego był coraz częściej zabudowywany mieszkaniami dla przedstawicieli miejskich cechów rzemieślniczych.
W 1770 roku zlikwidowano cmentarz św. Barbary, na którym znajdował się szpital, a na jego miejscu wybudowano koszary wojskowe i kazamaty z magazynami. Sam szpital stopniowo się rozbudowywał – w 1800 roku było 181 łóżek, ale sądząc po dokumentach archiwalnych, było to wyraźnie za mało, bo chętnych do przyjęcia było znacznie więcej.
Okres rozkwitu szpitala
Ważną rolę w losach Szpitala Wszystkich Świętych odegrał Wydział Lekarski Uniwersytetu Wrocławskiego, który niegdyś w murach tej placówki prowadził zajęcia praktyczne dla przyszłych lekarzy. Dzięki zasobom tej placówki oświatowej, na początku lat dwudziestych XIX wieku, klinika medyczna znacznie się powiększyła i dobudowano do niej nowy budynek szpitala św. Hioba. W tym czasie w szpitalu leczono pacjentów cierpiących na choroby zakaźne, podagrę i zaburzenia psychiczne.
W drugiej połowie XIX wieku w klinice otwarto oddziały dermatologiczne, chirurgiczne, wenerologiczne i okulistyczne. Osobno działał Instytut Patologii i Klinika Psychiatryczna. Pod koniec XIX wieku Szpital Wszystkich Świętych posiadał już 7 budynków mieszczących 1200 łóżek.
Okres powojenny
W 1945 roku, podczas oblężenia Breslau, szpital, podobnie jak wiele budynków w mieście, został częściowo zniszczony. Mimo to placówka medyczna nie zaprzestała działalności, a po remoncie uruchomiono nowe oddziały.
W 1949 roku lecznica została upaństwowiona i przyjęła nazwę Państwowy Szpital Wojewódzki. W 1950 r. Sejm RP uchwalił ustawę o samorządzie terytorialnym, co otworzyło przed placówką nowe perspektywy rozwoju.
W tym samym roku dawny Szpital Wszystkich Świętych otrzymał imię słynnego francuskiego neurologa polskiego pochodzenia Józefa Babińskiego. W 1953 roku oddziały ortopedyczny i chirurgiczny otworzyły własne specjalistyczne kliniki.
Jeśli chodzi o budynki wchodzące w skład kompleksu medycznego, to w okresie powojennym przeszły one dwa poważne remonty. Pierwszy raz w latach 60-tych, kiedy to przebudowano poliklinikę, a drugi w latach 70-tych, kiedy to na miejscu zniszczonego w czasie wojny dawnego banku Alexanderhaus powstał narożny budynek wychodzący na ulicę św. Mikołaja.
Szpital im. Józefa Babińskiego w naszych czasach
W 2007 roku, decyzją władz Wrocławia, Szpital Miejski im. Józefa Babińskiego przestał istnieć. Wówczas posiadał 16 specjalistycznych oddziałów, m.in. chirurgii, położnictwa i urologii. Po oficjalnym zamknięciu wszystkie zostały przeniesione do placówki medycznej przy ul. Borowskiej, a budynki dawnego Szpitala Wszystkich Świętych przekazano do miejskiej kasy mieszkaniowej, co rozwiązało problem mieszkaniowy dla ponad tysiąca osób. Kolejną część pomieszczeń szpitala przeznaczono na biura.
